به گزارش ایسنا، بنابراعلام کتاب هدهد، کودکان هرکدام با دستهای کوچکشان تمایل دارند شئ خاصی را بردارند و پاهای کوچک، هریک دوست دارد به سمتی متفاوت بدود. هریک با چشمان خود و حتی چشم دل، متفاوت از دیگری به دنیا نگاه میکنند و خندههایشان.
حال با وجود این همه تفاوت، چگونه توقع داریم که تمام کودکان به شکل و طریقی واحد بیندیشند و احساس کنند؟ چطور میخواهیم به همه به یک شیوه آموزش دهیم؟!
درباره این سایت